Alter Baam ém Wénter
Knorrich Äscht mét längscht verlossenen
Vurrelkénnerzémmern räcken
ém bleichen Lécht séch én de Heh,
als gääwen se óm besser Zeiten hääschen
Wéi méihsam éss et Gleichgewécht ze hallen,
wann rauer Wénd de Zweijen risselt
un nét ään äänzich Blatt meh
de kalten Reen óffänken helft
Schnee läät erschtmòòl en weiß Deck iwwert Geäscht,
doch eh mer séch versitt, zerbrecht
vaan ófgetirmder Lascht erdréckt
manch strack gefroarner Ascht wéi Glass
Newen alt verhäälten Narwen
spréngen jed Johr nau Réssen óf
Mach der zou kääner Zeit en Kopp
un geh rouhich mét der Gewésshätt hämm:
So'n alter Baam, der hat schonn längscht
sei Määschder - ganz sécher aach ém Iwwerwéntern
Ursula Kerber
