Aam Meer
(nò Wertern vaan em Mönch vaan Irland)
Dat maan eich gäär:
óf mei gréiner Ensel,
vaam Felseréff hoch owen rónner
sémmelieren iwwert weide Meer,
ganz déif beweecht.
Sei hochmächdéch Wellen sinn
ófblétzen ém hellenkloaren Sónnelécht
Klangfarwenvóll fó inn: Gott, Urschbróng vaan de Elementen,
en unendléch Mellodie.
Loun óf glétzerijen Sand aam Strand,
weit wech all dónkel schwäärméidéch Gedanken.
De Teen vaan Möwenschdémmen lauschdern
Wéi wann é Kénd - versónk ém Spill - héj séngen gääw.
Wéi dausend Trómmeln dónnert de Brandóng
So bréllert et Meer,
wéi wann et aanhewen wóllt zoum "feierléchen Schluss"
fó sei Gott, Määschder iwwer all Gewalten.
Dat maan eich gäär:
De Vijeln nò loun un de Wólken
wéi se fléihn ém Wénd weit iwwert Meer
un mét Ebbe un Flut
lóssen, wat woar un dat, wat kémmt.
Ursula Kerber