un wann de raus gehscht
ésset Fréihjohr
Daa wéi déi
wo noch et Grass gezóckert glétzert
beim Rénhólln vaan der Zeidong
aus der Naat
Daa seidéchhimmelblòò
ém Nòperschaftskonzert aus
lank verméssden Vurrelschdémmen
Daa oschderglockengeel
wéi Bettseicherbléiten Raps un
Sónnenbloumen killomääterweit
én usern Stéckern óf em Gau
Daa wo Hasselkätzcher weisen
wéi Wäsch séch schaukeln lisst
ém fréschen Wénd
Mangnoljenknoschben Daa vóll Hoffen
dat der Fróscht se nét verwétscht
waldveilcheslila Daa en klääner
Hauch Vergessen un alles scheints
aach vill ze hóttich rém
un Daa wéi déi
vaam bisseléch Waarten Louen
wann endléch éppes Naues ófbrécht
un Daa mét Reen Sturm Schlooßen Blétz
Ursula Kerber
