Johresgeschenk
Et Lewen éss wéi en Geschenk.
Jed Johr en Iwweraschong, scheen egepackt én glétzerich Pabeier, fescht zougeschniert mét bónten
Bännern un owen dróf en dicker Flotsch.
Äämòòl kréit mer nur en ganz klään Késcht, en anner Kehr en schwäär
Paget. Dat sóll awwer gaarneischt hääschen.
Deck éss genau so eppes drén, wie't óf em Wónschzeddel geschdann hott. Gott sei
Dank.
Dann kémmt als mòòl en Päckchin mét lauter nétzlich Zeich, Kläänkròm
for jeden Daach. Dò hallt séch de Frääd schonn aarich én Grenzen.
Wie wann dat nét genuch wär, kómmen aach Gòòwen, wo mer aam léiwschden
gleich én de Ecken placken gäw. Mer éss aam Knatzeln, aam Knòtern un aam Krammetscheln,
dat lò hat ääm grad noch gefählt. Gesetz de Fall, nääkschdens géfft et nét
ball besser, dann sóll doch grad der Deifénker drénschlaan.
Awwer all der Huddel éss hóttich vergess, wann endléch en Zeit wéi ausem Billerbouch kémmt.
Mòòl so, mòòl so, mer geweent séch dran. Hauptsach éss doch,
wammer émmer als nommò sei Päckelchin kréit.
Et Lewen, et Johr éss en Geschenk.
Un em geschenkden Gaul, dem lout mer nét ént Maul.
Ursula Kerber
